หลังจากรัฐบาลไทยขณะนั้นได้ต่อสู้กับพรรคคอมมิวนิสต์แห่งประเทศไทย (พคม.) ขบวนการ BRN รวมถึง Pulo ทั้งทหารตำรวจและ พคม. ต่างล้มตายทั้งสองฝ่าย ต่อมา พล.อ.เปรม ได้ประกาศใช้นโยบาย ๖๖/๒๓ ยุคพล.ท.หาญ ลีลานนท์ เป็นแม่ทัพภาค๔ ขบวนการต่างที่อยู่ในภาคใต้ต่างเข้ามอบตัวร่วมพัฒนาชาติไทย นี่คือจุดเริ่มต้นการล่มสลาย BRN
ต่อมา ศอ.บต.หรือศูนย์อำนวยการบริหารจังหวัดชายแดนภาคใต้ จึงได้ก่อตั้งเมื่อ พ.ศ.๒๕๒๔ โดย พล.อ.เปรม ติณสูลานนท์ เพื่อแก่ไขความขัดแย้ง โดย ศอ.บต.ขึ้นตรงกับรองปลัด มท. มีหน้าที่พัฒนา และมี พตท.๔๓ ขึ้นตรงกับแม่ทัพภาค๔ มีหน้าที่ปรามปราม จนเกิดนโยบาย"ใต้ร่มเย็น" ขึ้นมา จนทุกอย่างสงบลง รายละเอียดสามารถหาอ่านได้ในวิกีพีเดีย
วันที่ ๖ ม.ค.๔๔ พรรคไทยรักไทยชื่อขณะนั้นชนะการเลือกตั้งครั้งแรก โดยมี พ.ตท.ทักษิน ชินวัตร เป็นนายกรัฐมนตรี มีพรรควาดะห์ของนายมูฮำหมัดวันนอร์ มะทา ก็อยู่ร่วมรัฐบาลนี้ด้วย ได้บริหารประเทศจนใช้หนี้ IMF ในยุค ปชป. ก่อหนี้จนหมด เรื่องนี้ทุกคนยังจดจำในความเลวร้ายในยุค ปชป.ดีว่า เป็นยุคที่ขายทรัพย์สินปรส. ในราคาถูกให้แก่ต่างชาติ จากมูลค่าเดิม ๘ แสน ขายเพียง ๒ แสนล้าน นี่ความเจ็บปวดที่ไม่รู้ลืมที่พรรค ปชป.กระทำต่อคนไทยทั้งประเทศในยุคฟองสบู่แตกปี ๔๐
หลังชัยชนะของพรรคไทยรักไทยบริหารประเทศ จนกระทั่ง ๓๐ เม.ย.๔๕ พตท.ทักษิณ ต้องการปรับยุทธศาสตร์ในพื้นที่ จชต. จึงยุบ ศอ.บต. คำสั่งที่๑๒๓/๒๕๔๕ โดยตามคำเสนอของ พล.ต.อ.สันต์ ศรุตานนท์ ผบ.ตร.เมื่อ ๓๐ มี.ค.๔๕ เพื่อต้องการเปลี่ยนเเปลงการบริหารแบบ "ผู้ว่าซีอีโอ"
การยุบ ศอ.บต. ครั้งนั้นสร้างความไม่พอใจลึกๆแก่ พล.อ.เปรม ติณสูลานนท์ และชนชั้นศักดินาที่เกาะเกี่ยวหาผลประโยชน์ใน ศอ.บต. รวมกระทั่งทหารไทยอย่างมายาวนาน และนี่คือจุดเริ่มของความเลวร้ายของ พ.ต.ท.ทักษิณ ที่ไปเหยียบหัวแม่ตีนใครบางคนโดยไม่รู้ตัว จนกระทั่ง ๔ ม.ค.๔๗ ค่ายทหารถูกปล้นปืน ๔๑๓ กระบอก (หายก่อนหน้า) โดยในค่ายทหารไม่มีกำลังพลอยู่เต็มอัตรา จนสามารถนับรายหัวอยู่เพียงไม่กี่นาย และก่อนปล้น มีการสั่งห้ามชาวบ้านออกจากบ้าน แต่ทหารค่ายปิเหล็งรู้ดี แต่ทำเหมือนไม่รู้ นี่คือการวางแผนปล้นตัวเอง โดยก่อนหน้านั้นกลุ่มขบวนการแบ่งแยกดินแดนในอาเจ๊ะ ได้เข้ามาติดต่อผ่านชาวมาเลเซีย มายังนายทหารไทยที่ อ.หาดใหญ่ จว.สงขลา ต้องการซื้อปืน ๘,๐๐๐ กระบอก และมีการนำพาไปเจรจาที่ กทม. จนกระทั่งมีขนย้ายอาวุธสงครามลงไปเก็บในภาคใต้ เพื่อส่งผ่านท่าเรือ จว.ภูเก็ต ซึ่งเป็นที่เดียวกันที่ปล้นค่ายปิเหล็ง
นี่คือปฐมบทที่มาเล่าตอนที่ ๑ รออ่านเบื้องลึก ในตอนที่สองกันต่อ
0 ความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น