เอาจริงๆผมแค่รู้สึกอยากบ่นนะ โดยรู้ว่าไม่ควรจะบ่น เพราะสิทธิ์ที่จะซื้อที่จะขายด้วยเงินสดหรือเงินผ่อนกี่เดือน มันเป็นสิทธิ์บุคคลของแต่ละคน ...
ถ้าจะผ่อนมือถือกันถึง 60 เดือน มันมีเหตุผลที่ไม่สมควรอยู่ เช่น
1. มันเป็นสินค้าเทคโนโลยีซึ่งมาไวไปไว
2.มันเป็นสินค้ากระแสซึ่งมีความมาไว้ไปไวยิ่งกว่าเทคโนโลยี ...
ลองดู iPhone 12-13 สิ พูดถึงการใช้งานจริงๆยังใช้ได้เหมือนกัน หน้าตาก็แทบจะใกล้เคียงกันกับ iPhone14 แต่พอ iPhone 14 ออกตลาด รุ่นเก่าๆ ก็ตกกระแสไปเลย ...
ถ้าวันนี้คุณอยากได้มากแล้วยอมผ่อน 60 เดือน พอผ่อนไปแค่ 18 เดือน iPhone 15 ออก คุณต้องทนผ่อนสินค้าตกรุ่นไปอีก 42 เดือน แค่นึกมันก็ทรมานแล้ว เหตุผลของฝั่งลูกค้าที่ไม่ควรผ่อนนานก็มีประมาณนี้แหละ
เพราะมันไม่สอดคล้องกับอายุของสินค้า ส่วนเหตุผลเรื่องการบริหารเงินในกระเป๋าผมไม่พูดแล้วกันมันก็กระเป๋าใครกระเป๋ามันบริหารกันเอาเอง ในมุมนี้ผมอยากจะมองไปที่นายทุนกับธนาคารแห่งประเทศไทยมากกว่า
ในฝั่งผู้ขาย ผมมองว่าเป็นพวกที่คิดสั้นๆแค่ว่าทำยังไงก็ได้ขอให้ขายได้ แต่ไม่คิดถึงส่วนรวม หนี้สาธารณะของไทย ไป 90% ของจีดีพีแล้ว ส่งผลให้ประเทศพัฒนาไปได้ยากเพราะประชาชนขาดกำลังซื้อ
ที่ผ่านมารัฐบาลต้องแก้ด้วยการให้เงินฟรีๆไปจับจ่ายใช้สอย (โครงการคนละครึ่งเป็นต้น) .. ในขณะที่ประชาชนขาดกำลังซื้อนายทุนก็ออกแบบวิธีขายสินค้ามาล่อให้ซื้อให้ได้ เสร็จแล้วก็ไปเพิ่มภาระหนี้ครัวเรือน
แต่สุดท้ายตัวภาระหนั้ครัวเรือนมันไปส่งผลกระทบกับกำลังซื้อโดยรวมของคนในประเทศ คนกำลังซื้อต่ำที่ต้องเอาเงินไปผ่อนโทรศัพท์มือถือ เขาอาจจะกินข้าวได้น้อยลง คนขายข้าวก็ขายได้น้อยลง คนขายน้ำก็ขายได้น้อยลง คนขายผัก/ขายพริก ที่เป็นวัตถุดิบอาหารแต่ละมื้อ ก็ขายได้น้อยลง ...
ผลกระทบส่วนรวมมันเป็นแบบนี้ ไม่ใช่กระทบใครคนใดคนหนึ่ง ในขณะที่นายทุนมีแต่ได้กับได้เท่านั้น ... ความเหลื่อมล้ำมันก็มาจากการปล่อยให้นานทุนเอาแต่เป็นฝ่ายได้นี่แหละ ถ้าเรายังไม่รู้จักแก้ไข เราก็จะแก้ไขปัญหาความเหลื่อมล้ำไม่ได้ด้วย
เรื่องนี้ก็คงจะว่านายทุนอย่างเดียวไม่ได้ ธนาคารแห่งประเทศไทยคือผู้ดูแลตัวเลขหนี้ครัวเรือน ผู้ควบคุมการออกบัตรเครดิต ไม่ควรปล่อยให้มีการผ่อนสินค้าฟุ่มเฟือย ด้วยวิธีจูงใจทางการตลาด ไม่ว่าจะเป็นการให้ดอกเบี้ย 0% หรือการให้ผ่อนเป็นเวลาที่นานกว่า 1 ปี ....
ถ้าประเทศเราไม่ได้กำลังประสพปัญหาจากหนี้ครัวเรือนผมก็จะไม่พูดแบบนี้ เข้าใจดีว่าการค้าขายมันช่วยกระตุ้น GDP .. แต่ที่ผ่านมาเรากระตุ้นไปจนตัวเลขหนี้ครัวเรือนสูง เสร็จแล้วก็มานั่งกลุ้มใจว่าจะแก้ยังไง .. มันต้องแก้ตั้งแต่แรกหรือเปล่า? ไม่ใช่ปล่อยให้เกิดขึ้นแล้วกลุ้มใจที่หลัง ...
สิ่งที่ผมกำลังพูดอยู่เนี่ยมันก็คือการแก้โดยการตัดไฟจากต้นลม
เวลาที่เราพูดถึงการจับจ่ายใช้สอยเกินตัวไม่ มันอาจจะพูดยากเพราะตัวใครตัวมัน แต่ละปัจเจกบุคคลภาระไม่เหมือนกัน ก็ต้องเคารพสิทธิ์ในการซื้อขายของแต่ละคน.. แต่เมื่อเรามองไปที่ปัญหา เราประสบปัญหาด้วยกันทั้งประเทศ และคนรายได้น้อยมักจะเผชิญปัญหาหนักกว่าคนรายได้สูง ความไม่สมดุลตรงนี้มันเกิดจากการที่รัฐไม่ดูแล
ความเห็นของผมนี้มันไม่ได้ถูกต้องตลอดชาตินะ ขณะที่ตอนนี้ประเทศไทยมีปัญหาเรื่องกำลังซื้อ จากอัตราเงินเฟ้อ และจะภาระหนี้ครัวเรือน การเป็นหนี้จึงควรถูกควบคุม แต่ในบางช่วงบางตอนการจับจ่ายมีความสำคัญต่อการกระตุ้นเศรษฐกิจมากกว่า ความเห็นก็จะเป็นอีกแบบหนึ่ง..
ใครมาอ่านก็ อย่าไปจำว่า "การผ่อนมือถือ 60 เดือนเป็นเรื่องเลวร้าย" มันไม่ใช่ ในความเป็นจริงแล้วมันช่วยให้คน
เปิดตัวแล้ว สำหรับ iPhone 14 ทุกรุ่นที่ทุกคนรอคอยในงาน Apple Event ที่ผ่านมา
ที่มีรายได้น้อยได้เข้าถึงสินค้าดีๆ ประโยชน์มันก็มี เช่นกัน ... เพียงแต่ ณ. เวลานี้มันไม่ถูกกาลเทศะเฉยๆ
0 ความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น